Opalenica: "Poprzez pamięć trwa historia..." - pod takim hasłem w dzień zaduszny mieszkańcy spotkali się na opalenickim cmentarzu

Patronat nad imprezą sprawowali Burmistrz Opalenicy i Proboszcz parafii pw. Św. Mateusza w Opalenicy. Organizatorem było Centrum Kultury i Biblioteka. Pomimo jesiennej aury w wydarzeniu licznie udział wzięli mieszkańcy, w tym co cieszy szczególnie dużo było młodzieży szkolnej. Aktywnie w uroczystość włączyli się harcerze.

Uroczystość rozpoczęła się o 17.30 przy kaplicy cmentarnej. Przybliżono życiorysy trzech zasłużonych Opaleniczan.

Tadeusz Daleszyński urodził się 7 września 1907 r w Opalenicy. Ukończył Państwowe Konserwatorium Muzyczne- Wydział Nauczycielski w Poznaniu. Jako nauczyciel muzyki pracował w Barcinie, Bydgoszczy i Opalenicy. We wrześniu 1939r. walczył w opalenickim batalionie Obrony Narodowej pod Kutnem i Helenowem. Po klęsce wrześniowej trafił do niewoli i przebywał w czterech niemieckich obozach jenieckich. Po zakończeniu wojny, w obozie cywilnym w Wedel Holstein pod Hamburgiem zorganizował dla Polaków szkołę, przedszkole i kursy dokształcające.

Do Opalenicy powrócił w sierpniu 1946r. i rozpoczął prace w Szkole Podstawowej nr 1. Od 1960r. prowadził Społeczne Ognisko Muzyczne w Opalenicy. W 1965r. założył jego filię w Sielinku, a w 1966r. w Wojnowiacach. Jego uczniowie brali udział w przeglądach rejonowych, powiatowych i wojewódzkich. Przez 51 lat nauczycielskiej aktywności nauczył gry na instrumentach prawie 400 osób. W latach 1958-1961 pełnił funkcję radnego Miejskiej Rady Narodowej i przewodniczącego oświaty i kultury.

Zmarł 17 lipca 1978r. a jego dorobek artystyczny został utrwalony na kartach opalenickich opracowań, w pamięci jego uczniów i słuchaczy.

Bibliografia
1. Opalenicki słownik biograficzny, T. 3, red. B. Wojcieszak, Opalenica 2013.
2. Owsiański J., Antoni Kaczorowski – życie dla szkoły, Echa Opalenickie 1996, nr 3.

Drugi biogram traktował o życiu Antoniego Kaczorowskiego. Urodził się w Rawie Ruskiej 24 marca 1881r. Pierwsze nauki pobierał w domu. IV,V i VI klasę miejskiej szkoły ludowej, a następnie seminarium nauczycielskie ukończył we Lwowie. W 1902r. orzymał świadectwo dojrzałości, po czym do 1905r. odbył praktyki nauczycielskie w szkołach ludowych. Po zdaniu egzaminu praktycznego, uprawniającego do wykonywania zawodu nauczyciela, otrzymał posadę w Zakładzie dla Ubogich i Sierot w Drohowyżu.

Jako legionistka brał udział w I wojnie światowej. Po zwolnieniu ze służby wojskowej przeniósł się do Zakopanego, gdzie do końca wojny pracował w Czerwonym Krzyżu.

W 1920r. na stałe osiedlił sie w Wielkopolsce. Podjał pracę w Pleszewie jako nauczyciel w szkole wydziałowej, następnie od 1925r. jako jej kierownik. Po likwidacji szkół wydziałowych objął stanowisko kierownika 7 klasowej Szkoły Powszechnej Męskiej w Pleszewie.

Poza praca zawodową działał społecznie w Polskim Czerwonym Krzyżu, Towarzystwie Pomocy Naukowej, Towarzystwie Czytelni Ludowych. Organizował kolonie i obozy harcerskie. W 1931r. został przeniesiony do Opalenicy, gdzie objął stanowisko kierownika Publicznej Szkoły Powszechnej. W nowym środowisku był niezwykle aktywny.

Założył w Opalenicy pierwszą stałą bibliotekę publiczną i ognisko Związku Nauczycielstwa Polskiego, którego był pierwszym prezesem.

Po wybuchu II wojny światowej, obawiając się represji ze strony Niemców, m.in. za likwidację szkoły powszechnej dla ludności niemieckiej w Łęczycach, wyjechał do Wrześni skąd został przesiedlony do Generalnej Guberni. Zamieszkał w Rybnej pod Krakowem. Pracował tam jako robotnik folwarczny, pomocnik biurowy w mleczarni, a także jako nauczyciel.

Do Opalenicy wrócił 16 marca 1945r. i ponownie objął stanowisko kierownika Publicznej Szkoły Powszechnej nr 1. W 1958r. za pracę zawodową i społeczną odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Wychował grono wybitnych nauczycieli. Kierowanie szkołą zakończył w 1966r. przepracowawszy 64 lata. Zmarł w wieku 90 lat, 30 września 1971r.

Bibliografia
1. Duda Z., Życie kulturalne Opalenicy w latach 1919-1939, Opalenica 2004.
2. Opalenicki słownik biograficzny, T.2, red. B. Wojcieszak, Opalenica 1994.

Trzeci życiorys opowiadał o ziemskich losach Hipolita Rękosiewicza. Urodził się 9 sierpnia 1901r. w Poznaniu. Mając 11 lat wstąpił do Towarzystwa im. Tomasza Zana. Będąc słuchaczem seminarium nauczycielskiego potajemnie uczestniczył w pracach Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego, przygotowując się do zbrojnego wystąpienia.

Brał udział w ulicznym rozbrajaniu Niemców 27 grudnia 1918r. i w pierwszych starciach zbrojnych. Wobec zagrożenia bolszewickiego pod Warszawą, w sierpniu 1920r. zgłosił się jako ochotnik do armii polskiej. Z wojska został zwolniony 24 listopada 1920r., by następnie uczestniczyć w wydarzeniach powstań śląskich. W 1923r. zdał egzamin nauczycielski. Swój zawód traktował jako obowiązek obywatelski i powołanie. Był nauczycielem w opalenickiej szkole powszechnej i w szkole dokształcającej. Od 1926 r. do 1939r. przewodził Opalenickiemu Kołu Śpiewu.

W maju 1939r. został zmobilizowany. Objął dowództwo III plutonu w kompani opalenickiej batalionu Obrony Narodowej "Opalenica". Wrzesień 1939r. okazał się dla niego tragiczny. 18 września 1939r. wzięto go do niewoli, podczas której przebywał w obozach jenieckich: Taugerhüte i Murnau. Zmarł w Murnau 26 lutego 1943r.

Bibliografia
1. Duda Z., Życie kulturalne Opalenicy w latach 1919-1939, Opalenica 2004.
2. Opalenicki słownik biograficzny, T. 3, red. B. Wojcieszak, Opalenica 2013.

Przedstawiamy Państwu film z tego wydarzenia: