Zamek w Gołuchowie z kolejnym cennym dziełem, które powróciło po 80 latach! Historia po raz kolejny zatoczyła koło!

W 2023 roku, po wielu latach powojennej tułaczki na Zamek w Gołuchowie powrócił odnaleziony w Hiszpanii Dyptyk Dierica Boutsa, który był uznany za stratę wojenną, a wcześniej był częścią bogatej kolekcji sztuki gołuchowskiego zamku.

- W 2019 r. pracownicy Departamentu Restytucji Dóbr Kultury MKiDN natrafili na ślad tych obrazów w Museo Provincial de Pontevedra w Hiszpanii. Rozpoczął się wówczas proces restytucji tych dzieł, który przebiegał w sposób wzorcowy i już w 2021 roku mogliśmy złożyć wnioski restytucyjne – tłumaczył ówczesny szef resortu kultury, prof. Piotr Gliński.

To nie koniec dobrych wiadomości dla zamku w Gołuchowie. Tym razem po blisko 80 lata powróciło kolejne cenne dzieło. Chodzi o akwarelę Teofila Kwiatkowskiego, które znajdowało się do 1939 roku w oficynie, w prywatnych apartamentach ostatnich ordynatów Marii Ludwiki i Adama Ludwika Czartoryskich. Po Wojnie wraz z innymi obrazami i z innymi zabytkami trafiło do zbiorów Muzeum Narodowego w Poznaniu.

Jesteśmy bardzo szczęśliwi, że kolejny zabytek mógł powrócić do Zamku w Gołuchowie. Nie był tak daleko jak dyptyk Dierica Boutsa, nie był w Hiszpanii, ale był w Muzeum Narodowym w Poznaniu. Akwarela jest cudownym nawiązaniem do rodziny, właściwie można powiedzieć fotografia rodzinna, ale bardzo alegoryczna - mówiła w rozmowie z Radiem Poznań, Paulina Vogt-Wawrzyniak, kustosz Zamku w Gołuchowie.

Wcześniej nie było możliwości sprowadzenia dzieła do zamku w Gołuchowie ze względu na wymagające warunki ekspozycji. Akwarela bowiem nie mogła zostać poddana na działania promieni słonecznych. Dopiero remont zamku i wymiana okien pozwoliła na powrót dzieła do Gołuchowa.

To niezwykle ciekawy obraz, który jest jak wielka księga polskiej historii. Dzieło Kwiatkowskiego, namalowane w szczególnym dla naszej ojczyzny czasie – okresie zaborów, to przedstawienie symboliczne, który łączy dwa wątki: apoteozę Polski i legendę chopinowską. Tematem jest opowieść o Balu Polskim, wydawanym corocznie w Paryżu przez księżnę Adamową Czartoryską na dziedzińcu Hôtel Lambert. Swoista sala balowa gromadziła kwiat ówczesnego towarzystwa a dochód z balu przeznaczano na pomoc dla biednych emigrantów.

- Uczestnikami tego szczególnego spotkania, uwiecznionego przez artystę, są nie tylko postaci realne ale również symboliczne zjawy z przeszłości. Po lewej stronie malarz ukazał grupę gospodarzy, wśród których starzec odziany w powłóczysty płaszcz to książę Adam Czartoryski – ojciec polskiej emigracji w Paryżu, za nim córka Izabela Działyńska z mężem Janem odzianym w zbroję - właściciele Zamku w Gołuchowie ) , Witoldowa Czartoryska ubrana jest w strojną suknię ozdobioną motywami litewskiej Pogoni. Z prawej strony przedstawił Fryderyka Chopina grającego na fortepianie a u jego boku stoi bosa dziewczynka z warkoczami - wiejska muza mazowiecka. Za Chopinem stoi pochylony w ukłonie Adam Mickiewicz, a na pierwszym planie w błękitnej sukni, zastygła w bezruchu Georges Sand. W cieniu, za jej plecami ukrywa się autor obrazu - informuje Aleksandra Sobocińska z Muzeum Narodowego w Poznaniu.

ZOBACZ RÓWNIEŻ: